با وجود تهدیدها و فشارهای پیوسته‌ای که از جانب ایتمار بن‌گویر و بتسلائل اسموتریچ، وزرای امنیت داخلی و دارایی و چهره های اصلی جناح راست افراطی وارد می‌شد، روشن شده که این جناح، سهم خود در قدرت را به‌عنوان یک ضرورت نسبت به هر اقدامی که امکان فروپاشی کابینه و شکست در انتخابات احتمالی پس از آن را به همراه داشته باشد، ترجیح می‌دهد.