صدیقه ترابی در گفت‌وگو با امتداد درباره سازوکارهای موجود برای برخورد با واحدهای آلاینده اظهارکرد: قدم اول در این زمینه شناسایی واحد آلاینده است که بخشی از آن از سوی سازمان حفاظت محیط زیست انجام می‌شود اما بر اساس مصوبات، عمده واحدهای آلاینده باید بتوانند به‌صورت خوداظهاری و با استفاده از ظرفیت آزمایشگاه‌های معتمد مشخص کنند که چه فرایندهایی از فعالیتشان آلودگی ایجاد می‌کند. واحدها باید این اطلاعات را در سامانه جامع سازمان حفاظت محیط زیست ثبت کنند.
او ادامه داد: این واحدها در صورت ایجاد آلودگی به‌صورت فصلی در فهرست صنایع آلاینده قرار می‌گیرند و با توجه به ضرایب مشخص در جداول از ۰.۵ تا ۱.۵ درصد فروش آن‌ها به عنوان عوارض آلایندگی دریافت و به حساب سازمان امور مالیاتی کشور واریز می‌شود. 
معاون محیط‌ زیست انسانی سازمان حفاظت محیط‌ زیست اضافه کرد: اگر تخلف‌ واحدها در سطح خُرد باشد،‌ برای رفع آلایندگی به واحدها فرصت داده می‌شود. معمولا واحدهای خُرد، به دلیل اینکه عوارض آلایندگی رقم خسارت قابل توجهی برایشان محسوب می‌شود، برای رفع آلودگی اقدام می‌کنند اما واحدهای بزرگِ آلاینده، عوارض آلایندگی را بخشی از هزینه‌ها در نظر می‌گیرند بنابراین برای اصلاح فرایند و  کاهش آلایندگی اقدام جدی انجام نمی‌دهند.
ترابی در پایان گفت:‌ با این حال در مناطقی مانند اصفهان که آلودگی هوا، قطعا ناشی از منابع ساکن است، در خصوص فعالیت صنایع آلاینده مثل ذوب آهن و فولاد مبارکه  در کارگروه ملی آلودگی هوا مصوب شد که اگر این صنایع ظرف شش ماه اقدامی جهت اصلاح فرایند انجام ندهند، دستور توقف فعالیت آن‌ها صادر خواهد شد.