به گزارش امتداد، در هند چندین شهر شمالی از جمله «دهلی نو»، سطوح خطرناکی از آلودگی هوا را تجربه می‌کنند به طوری که شاخص کیفیت هوا (AQI) در دهلی در روز پنجشنبه به ۴۲۵ رسید.

همچنین مقامات با اعمال محدودیت‌های جدید از روز جمعه از جمله برگزاری آنلاین کلاس‌های مدارس ابتدایی به این وضعیت واکنش نشان داده‌اند.

«تاج محل» نمادین قرن هفدهمی و سایر بناهای تاریخی در مه پوشیده شده‌اند، در حالی که پروازها و خدمات قطار در چندین شهر به دلیل کاهش دید مختل شده است.

در پاکستان نیز همزمان با اقدامات مقامات پنجاب برای مهار مه‌دود خطرناک که «لاهور» و مناطق اطراف آن را در دو هفته گذشته فراگرفته است، شهرها همچنان به مبارزه با آلودگی هوا ادامه می‌دهند.

مقامات این ایالت، مدارس را در چندین منطقه تعطیل کرده‌اند و تعطیلی تمام بازارها و محدودیت فعالیت‌های خارج از منزل از جمله ممنوعیت ورود به پارک‌ها، باغ‌وحش‌ها، موزه‌ها و مکان‌های ورزشی برای حفاظت از سلامت عمومی تا ساعت ۸ شب را نیز اعلام کرده‌اند.

«مریوم اورنگ زیب»، یک مقام ایالت پنجاب روز گذشته (جمعه) گفت این وضعیت اکنون به یک بحران بهداشتی تبدیل شده است و دولت یک سیاست ۱۰ ساله را برای مبارزه با مه دود آماده کرده است.

به گزارش آناتولی، بر اساس داده‌های بخش مراقبت‌های بهداشتی، افت چشمگیر کیفیت هوا منجر به افزایش قابل توجهی در موارد بیماری‌های تنفسی شده است به طوری که ظرف یک ماه، حدود ۲ میلیون نفر به مراکز درمانی در پنجاب مراجعه کردند.

شکایات مربوط به آسم، ورم ملتحمه و بیماری قلبی نیز افزایش یافته است. در لاهور، AQI از ۵۰۰ گذشت که تهدیدی جدی برای سلامتی به شمار می‌رود.

کارشناسان، آلودگی مکرر هوا را به شرایط زمستانی، سوزاندن کلش کشاورزی و انتشار گازهای گلخانه‌ای صنعتی و وسایل نقلیه نسبت می‌دهند که کیفیت پایین هوا را در هر دو کشور تشدید می‌کند.

چه سطوحی از آلودگی برای انسان خطرناک است؟

طبق دستورالعمل‌های سازمان جهانی بهداشت، با میزان AQI (شاخص کیفیت هوا) زیر ۱۰۰ برای تنفس ایمن در نظر گرفته می‌شود، در حالی که خوانش در محدوده ۴۰۰-۵۰۰ «وخیم» دانسته می‌شود.

سایت «آی‌کیو ایر» گزارش می‌دهد که در چندین محله در دهلی در صبح چهارشنبه آلودگی به مرز ۵۰۰ رسیده است.

گزارش برنامه محیط زیست سازمان ملل برای سال ۲۰۲۱ نیز نشان داد نظارت بر کیفیت هوا در ۳۷ درصد از کشورها یک الزام قانونی نیست و کارشناسان نگران دشواری نظارت در بسیاری دیگر از کشورها هستند.

این نهاد می‌گوید: دولت‌ها باید قوانینی را تدوین و اجرا کنند که نظارت را به یک الزام قانونی تبدیل کند و در زیرساخت‌های موجود سرمایه‌گذاری کنند تا دقتِ داده‌ها بهبود یابد.

«آرارادیان»، عضو آی‌کیو ایر در توضیح این مطلب می‌گوید که «مناطق مختلف، آستانه‌های غلظت متفاوتی را برای شاخص‌های محلی خود اعمال می‌کنند.»

او با استناد به مثال دهلی، می‌گوید: در حالی که سطح ایمنی مشخصی برای آلودگی هوا وجود ندارد، مناطقی در جهان وجود دارند که آلودگی به نوعی در آنها عادی‌انگاری شده است.

او می‌افزاید: به این ترتیب، آستانه‌های غلظت‌ که کیفیت هوا در آنها ناسالم تلقی می‌شود می‌توانند بر اساس نظر مقام مسئول بهداشت عمومی صادر کننده آنها، متغیر باشند.

به گزارش بی بی سی، بنابر اعلام آی‌کیو ایر، کشورهای بنگلادش، پاکستان، هند، تاجیکستان، بورکینافاسو، عراق، امارات متحده عربی، نپال، مصر و جمهوری دموکراتیک کنگو در سطح کلی آلوده‌ترین کشورها در سال ۲۰۲۳ بوده‌اند.

این رتبه‌بندی بر اساس میانگین غلظت سالانه PM۲.۵ (μg/m³) محاسبه شده است.